Interview met Martin Fondse voor Elsevier

Een nationale neuriehymne lijkt Martin Fondse, de nieuwe Componist des Vaderlands, wel wat. ‘Geen woorden scheelt verwarring en woede.’

‘Waar in de samenleving de muren tussen verschillende groepen en stromingen hoger en onoverkomelijker worden, beweegt muziek juist in tegenovergestelde richting: de grenzen tussen genres vervagen, musici luisteren, lenen, praten en zoeken vruchtbare verbinding. Een schoolvoorbeeld hiervan vormt de nieuwe Componist des Vaderlands, Martin Fondse (54). Begonnen in de jazz en pop waaieren zijn stukken inmiddels ook uit naar klassiek. Hij staat bekend als veelvraat, en componeert en arrangeert net zo gemakkelijk voor een jazztrio of fado-ster Mariza als voor het Concertgebouworkest. ‘Samen muziek maken, dwingt je naar anderen te luisteren,’ zegt Fondse. ‘Dat idee van gezamenlijkheid, het met z’n allen moeten doen, dat is een eigenschap van muziek waaraan de maatschappij zich kan spiegelen. In de samenleving gebeurt veel en iedereen lijkt vanuit een eerste emotie te reageren.’ Die op zichzelf gerichte houding leidt er in zijn ogen toe dat de uitersten het maatschappelijk debat regeren. ‘Maar het leven kent meer dan twee kanten. In muziek hoeft tonaal niet tegenover abstract te staan. Je hebt allerlei tinten. Veel mensen spreken minachtend over het grijze midden. Mijn ervaring is dat je daar juist de meeste en mooiste kleuren vindt. Meer dan in polarisatie geloof ik in de socratische discussie: vragen stellen om tot elkaar en de essentie te komen.’

Klik hier voor het hele interview van Martin Fondse