za 17 februari – De Vereeniging, Nijmegen: BRAM KORTEKAAS VANGT DROMEN IN NIEUW WERK STUDENTENORKEST
Het Nederlands Studenten Orkest gaat op tournee met een nieuw werk van Bram Kortekaas: ’The Dreamcatcher‘. De 27-jarige componist wijdde zijn orkestwerk aan de dromenvanger van de Ojibweg – na de Navajo en Cherokee de grootste groep inheemse Amerikanen. De dromenvanger is een magisch voorwerp dat kinderen moet beschermen tegen slechte dromen. De toelichting van het orkest:
BRAM KORTEKAAS (1989)
THE DREAMCATCHER (2017-2018)
De titel van de compositie is ontleend aan de ‘dreamcatcher’, een ‘dromenvanger’ die door de Ojibweg, een volk van inheemse Amerikanen, ter bescherming boven slapende kinderen werd gehangen. De dromenvanger bestaat uit een kleine hoepel waarin een web van draden gespannen is.
Aan de onderkant is hij vaak versierd met veren en kralen.
Volgens de Ojibweg vult de lucht zich ’s nachts met goede en slechte dromen. De dromenvanger laat de goede dromen passeren, terwijl de slechte dromen verstrikt raken in het web en ‘s ochtends worden vernietigd door de eerste zonnestralen. De titel is vanzelfsprekend geïnspireerd op het thema NSO Droom! De compositie verklankt niet alleen de werking van de dromenvanger, maar verwijst ook naar de menselijke ontwikkeling tot het eind van de adolescentie: na een jeugd vol indrukken en bescherming, ontluikt het vermogen om zelfstandig dromen na te streven.
‘The Dreamcatcher’ begint met een spel van verschillende thema’s en sferen, als dromen die wervelen door de nacht. Na een climax komt de muziek tot rust onder de werking van de dromenvanger, in een wiegeliedachtige sfeer. De compositie eindigt met een energieke finale, waarin het orkest zich als het ware losmaakt van de bescherming van de dromenvanger, om eigenhandig de slechte dromen af te houden en de goede dromen ruim baan te geven.
INTERVIEW MET BRAM KORTEKAAS
HOE ERVAAR JE DE SAMENWERKING MET HET NSO EN DIRIGENT IVAN MEYLEMANS?
Het interessante aan het werken met een orkest zoals het NSO is dat er relatief veel tijd is om de compositie in te studeren. De musici hebben over het algemeen niet veel ervaring met het spelen van nieuwe muziek, maar omdat er de tijd wordt genomen om iedere noot te bespreken en uit te pluizen, krijgen de spelers de kans het werk te doorgronden en zich eigen te maken. Het is mooi om van dichtbij mee te maken hoe het orkest langzaam tot een collectieve interpretatie van het werk komt.
Voor een componist is het een luxe om zo langdurig met een orkest samen te werken en om een compositie zo vaak uit te voeren. Daarnaast is het geweldig om deel uit te maken van de energie, het enthousiasme en het groepsgevoel van het NSO.
Met Ivan heb ik eerder mogen werken aan het slagwerkconcert ‘Balance of Power’ dat ik schreef voor het Nederlands Studenten Kamerorkest en solist Niek Kleinjan. Dat was voor het orkest geen eenvoudig repetitieproces, niet alleen omdat in het begin de noten voor iedereen nieuw waren, maar ook omdat er eerst zonder solist werd gerepeteerd. Ivan doorzag het stuk uitstekend en wist aan de spelers duidelijk te maken wat hij in de compositie zag. Dat resulteerde in een uitstekende en energieke vertolking.
Op het repetitieweekend van het NSO in december had ik dezelfde ervaring. Ivan begreep de muzikale bedoelingen van het stuk vanaf de eerste lezing. En ook niet onbelangrijk voor een studentenorkest: zijn repetities zijn niet alleen van een muzikaal hoog niveau, maar ook heel plezierig.
WAT VIND JE HET MOOISTE MOMENT IN HET COMPOSITIEPROCES?
Ik heb vaak snel een globaal idee van de structuur van een nieuwe compositie. De uitdaging is om dat idee concreet te maken met muzieknoten. Het moment dat ik ervan overtuigd raak dat ik muzikaal materiaal te pakken heb dat uitdrukking kan geven aan de bedachte structuren en sferen, is het mooiste moment. Vanaf dat moment komt het compositieproces in een versnelling.
Wanneer: za 17 februari, 20:15 uur
Waar: De Vereeniging in Nijmegen
Uitvoerenden:
Nederlands Studenten Orkest, Ivan Meylemans (dirigent)